عظمت ائمه ع و وظائف مادر قبال آنها (قسمت اول) متن منبر وسخنرانی

عظمت ائمه ع و وظائف مادر قبال آنها (قسمت اول)

خدای سبحان برای اهل‏بيت عصمت و طهارت جایگاه خاص قرار داده وفوق‏العاده آنان را تمجيد فرموده و درحد عصمت که مقام فوق بشری است در قرآن تعریف نموده است . احزاب/ 33 إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا. امامت و ولایت را خداوند در اصل و فرع دین قرار داده ، قال ص أدّبوا أولادکم بحبّ علي بن ابیطالب

چون امامت اصل دین است و ولایت فرع دین بحساب میاد لذا سوال شب اول قبر و سوال اول روز قیامت در مورد حضرت علی خواهد بود در قبر من ربک – من نبیک - من امامک در قیامت هم اول مایسئل عنه العبد یوم القیامه حبنا اهل البیت

قال ص فَلَمَّا أَرَادَ اللَّهُ بَدْءَ الصَّنْعَةِ فَتَقَ نُورِي فَخَلَقَ مِنْهُ الْعَرْشَ فَنُورُ الْعَرْشِ مِنْ نُورِي وَ نُورِي مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ أَنَا أَفْضَلُ مِنَ الْعَرْشِ ثُمَّ فَتَقَ نُورَ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ فَخَلَقَ مِنْهُ الْمَلَائِكَةَ فَنُورُ الْمَلَائِكَةِ مِنْ نُورِ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ نُورُ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ نُورُ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ أَفْضَلُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ وَ فَتَقَ نُورَ ابْنَتِي فَاطِمَةَ مِنْهُ فَخَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فَنُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مِنْ نُورِ ابْنَتِي فَاطِمَةَ وَ نُورُ فَاطِمَةَ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ فَاطِمَةُ أَفْضَلُ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ فَتَقَ نُورَ الْحَسَنِ فَخَلَقَ مِنْهُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ فَنُورُ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ مِنْ نُورِ الْحَسَنِ وَ نُورُ الْحَسَنِ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ الْحَسَنُ أَفْضَلُ مِنَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ ثُمَّ فَتَقَ نُورَ الْحُسَيْنِ فَخَلَقَ مِنْهُ الْجَنَّةَ وَ الْحُورَ الْعِينَ فَنُورُ الْجَنَّةِ وَ الْحُورِ الْعِينِ مِنْ نُورِ الْحُسَيْنِ وَ نُورُ الْحُسَيْنِ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ الْحُسَيْنُ أَفْضَلُ مِنَ الْجَنَّةِ وَ الْحُورِ الْعِينِ

در زيارت شريفه جامعه ائمه عليهم السلام مي خوانيم: خلقکم الله انوارا فجعلکم بعرشه محدقين

و نيز: و انتم نور الاخيار

یکی از فضیلتهای انحصاری حضرت علی علیه السلام محل ولادت اوست.

هنگام تولد حضرت عیسی علیه السلام به حضرت مریم خطاب شد که از خانه خارج شو! اینجا خانه ی عبادت است و ولایت اما برای فاطمه بنت اسد دیوار خانه کعبه شکافته شد و ندا آمد "ای فاطمه! وارد شو" و پس از ورود بانوی بزرگوار دیوار دوباره بسته شد و تا سه روز فرزند میهمان خدای متعال بودند.

یارب یا ذالغسق الدجی -والقمر المبتلج المضی-

بین لنا من حکمک المقضی- ما ذا تری فی اسم ذالصبی==== خصصتما بالولد الزکی - والطاهر المنتجب الرضی-فاسمه من شامخ علی- علی اشتق من العلی/

قال مولانا المهدی علیه السلام: «نَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا وَالخَلْقُ بَعْدُ صَنائِعُنا»( بحارالانوار، ج 53، ص 178. )

آنچه از مجموعه آیات و روایات و زیارات واصله از معصومین علیهم السلام به دست می آید این است که در نعمت های مادی و معنوی، همه هستی بر سر سفره ولایت حضرت مهدی علیه السلام نشسته اند. برای تقریب به ذهن به شمه ای از آنها اشاره می شود:

يا عليّ لولا نحن ما خلق الله آدم ولا حوّاء ولا الجنة والنار ولا السماء والأرض

داستان خلقت آدم قال : هؤلاء خمسة من ولدک لولاهم ما خلقتک ولا خلقت الجنة ولا النار ولا العرش ولا الکرسی ولا السماء ولا الأرض ولا الملائکة ولا الانس ولا الجن

داستان حدیث کسا قالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ يا مَلائِكَتي وَيا سُكَّانَ سَمواتي، اِنّي ما خَلَقْتُ سَمآءً مَبْنِيَّةً، وَلا اَرْضاً مَدْحِيَّةً، وَلا قَمَراً مُنيراً، وَلا شَمْساً مُضِيئَةً، وَلا فَلَكاً يَدُورُ، وَلا بَحْراً يَجْري، وَلا فُلْكاً يَسْري، اِلاَّ في مَحَبَّةِ هؤُلاءِ الْخَمْسَةِ الَّذينَ هُمْ تَحْتَ الْكِسآءِ، فَقالَ الْأَمينُ جِبْرآئيلُ يا رَبِّ وَمَنْ تَحْتَ الْكِسآءِ، فَقالَ عَزَّوَجَلَّ هُمْ اَهْلُ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَعْدِنُ الرِّسالَةِ، هُمْ فاطِمَةُ وَاَبُوها وَبَعْلُها وَبَنُوها، جبرئیل با اونهمه عظمت و مقامش از خدا یک درخواست میکند

جبرئیل شخصیت با عظمتی هست که در قرآن خدا اورا با شش صفت معرفی میفرماید إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ. مُطاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ عظمت جبرئیل بحدی است که ، ملائكه همه يك طرف و او به تنهايى در مقابل آنها قرار گرفته است یعنی امیر ملائکه است اگر دستورى بدهد بايد اطاعت كنند.

وی را روح القدس گویند چون او روح عالم هستی است و عالم برای او مثل بدن می باشد و او به همه عالم احاطه دارد چون یوسف را در چاه فکندند، هنوز یوسف به میان چاه نرسیده بود که جبرئیل نجاتش داد ذِي قُوَّةٍ صاحب قدرت است چون آفریدگار بر قوم لوط خشم گرفت جبرئیل را فرستاد و هفت شهرستانِ قوم لوط برداشت از قعر زمین و بر میان آسمان معلق بداشت. تا جایی که آوازِ خروس و پارس سگانْ ملائکه بشنیدند او انها را هلاک کرد- او امین وحی خداست عظمتش آنقدر زیاد است که همه انبیا نتوانستند اورا ببینند فَقالَ جِبْراَّئيلُ يا رَبِّ اَتَاْذَنُ لى اَنْ اَهْبِطَ اِلَى الاَْرْضِ لاَِكُونَ مَعَهُمْ سادِساً

ائمه مقام رفیع دارند که جبرئیل کنارشان میشیند- و خدا برای زیارت انها آمرزش و غفران عنایت میکند

1 – همانا ائمه واسطه فیض در خلقت و آفرینش مایند. همان طور که امام در حدیث فوق فرمودند: «ما ساخته حضرت حقّیم و مردم به خاطر ما آفریده شده اند.» و در دعای عدیله نیز می خوانیم: «بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْاَرْضُ وَالسَّمآءِ». پس بقا و حیات زمین وابسته به وجود مبارک ایشان است.

سه نکته حائز اهمیت است

اول هدف از خلقت جهان، چيزى است که جز با وجود پيامبر(ص) و اهل بيت او تحقق نمى‏يابد. از ديدگاه قرآن، همه جهان براى انسان آفريده شده است: بقره «خَلَقَ لَکُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً»

، انسان نيز براى بندگى - که تنها راه کمال و سعادت جاودان است آفريده شده است: ذاريات «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ». حقيقت عبادت خداوند و پويش راه کمال در ميان انسان‏ها نيز جز با هدايت پيامبران محقق نمى‏شود؛. از آنجا که نبى اکرم(ص)، پيام آور دين کامل الهى است، و اهل بيت او تکميل کننده کار او هستند پس جز با وجود ايشان در ميان بندگان خدا، هدف آفرينش به طور کامل محقق نمى‏شود.

دوم. پيامبر(ص) و ائمه مى‏توانند تمام هدف از آفرينش جهان را در خود متجلّى کنند و محقّق سازند؛ به طورى که بدون ايشان هدف از خلقت جهان محقق نمى‏شد؛ اگر چه ديگر انسان‏ها هر يک به اندازه مرتبه کمالشان، آن هدف را به طور نسبى محقّق کرده‏اند. به عبارت ديگر هدف از خلقت انسان، رسيدن به حد اعلاى کمال امکانى است. اين هدف در مرتبه نهايى آن در اولياى خاص الهى و انسان کامل تحقّق مى‏يابد و انسان کامل؛ بلکه اکمل اولياى الهى پيامبر(ص) و ائمه است.

سوم. گفتيم پيامبر و ائمه کسانى اند که هدف آفرينش جهان را به تمام و کمال در خود محقّق ساخته اند؛ اما براى اينکه انها بتوانند در اين دنيا چنين کمالى را در خود محقّق سازند، بايد همه اين جهان آفريده مى‏شد و همه اين انسان‏ها - چه مؤمن و چه کافر - خلق مى‏شدند تا مثلا پيامبر اکرم(ص)، مجال رشد و تکامل پيدا کند و قابليت‏هاى خود را در شرايط مختلف به فعليت رساند. انسان‏هاى ديگر نيز هر يک به اندازه مرتبه کمالشان، غرض از خلقت‏اند؛ يعنى، هر اندازه کمال آنان بيشتر باشد، به غرض اصلى از خلقت نزديک‏تراند و هر اندازه نقصان دارند، از آن دورتر. فرض کنيد مربي يک تيم به بازيکنان تيم مي گويد اگر شما نبوديد اين مسابقه را برگزار نمي کردم . ايا معناي اين جمله اين است که تماشاگران در اين بازي و موفقيت تيم هيچ نقشي ندارند ؟ در ست است هدف نهايي ( برنده شدن ) به دست بازيکنان است اما چه بسا بسياري از تماشاگران خود در محله خود اهل بازي و ورزش اند و به اندازه تلاش خود در ساخت ورزشگاه و برگزاري بازي سهيم بوده اند .( اين مثال از جهاتي ناقص است اما براي تقريب به ذهن مفيداست .) سه معناى ياد شده با يکديگر قابل جمع است؛ خداوند، مى‏خواهد همه انسان‏ها به کمال نهايى برسند و اين کمال، متوقّف بر اطاعت از دين الهى است و دين کامل و خاتم را پيامبر اسلام(ص) آورده است. از سوى ديگر هر انسانى، به اندازه‏اى که به کمال مى‏رسد، هدف از خلقت را در خود محقّق ساخته و در کوتاهى‏ها و نقصان‏هاى اختيارى‏اش، از هدف آفرينش دور شده است. پس وجود اين کمبودها، غرض اصلى نيست. هدف اصلى، کمال مخلوقات است و پيامبر(ص) و ائمه تجلّى کامل و پيشاهنگ آن اند. در مورد ائمه و حضرت زهرا به طور خاص بايد اشاره کرد که امامان حافظ دين هستند و اگر پس از وفات پيامبر(ص)، امامت نبود، دين پيامبر(ص) به انحراف کشيده مى‏شد. از طرف ديگر خداوند، دين خاتم را از طريق «امامت» حفظ مى‏کند وچون امامان - به جز حضرت على(ع) - همه از فرزندان حضرت فاطمه(س) هستند, بقاء دين از اين نظر به وجود حضرت زهرا پيوند مي خورد

2 - آنها مربی بشرند و یکی از معانی حدیث فوق هم همین است که ما تربیت شدگان حضرت احدیتیم و مردم تربیت یافتگان ما هستند. در زیارت آل یاسین که از ناحیه مقدسه وارد شده است فرمودند: «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا داعِیَ اللَّهِ وَرَبّانِیَّ آیاتِه».

یکی از معانی ربّانی آیاته این است که تربیت آیات تکوینی و تشریعی حق به دست توانای حضرت بقیّة اللَّه الأعظم - ارواحنا فداه - است. بنابراین او با نگاه و عنایت و نورافشانی اش بشر را به سرمنزل مقصود می رساند.

یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک و لولا فاطمه لما خلقتکما

3 – آنها باعث باعث بقای زمینند. و درحقیقت به برکت وجود انهاست که زمین بقا دارد. امام صادق علیه السلام فرمودند: «لَوْ بَقِیَتِ الأَرْضُ بِغَیْرِ إِمامٍ لَساخَت»؛ اگر زمین بدون امام باقی بماند، هرآینه فرو می ریزد.

4 - فرمود: «بِیُمْنِهِ رُزِقَ الوَری: به برکت وجود حضرات ائمه ع ، جهان روزی داده می شود. بنابراین آن بزرگواران حقّ نعمت بر خلایق دارند. لذا در زیارت جامعه نیز می خوانیم: «وَأَوْلِیآءَ النِّعَم»؛ آن بزرگواران سرپرستان نعمت ها هستند. امام صادق فرمودند: «بِنا أَثْمَرَتِ الأَشْجارُ وَأَیْنَعَتِ الثِّْمارُ وَجَرَتِ الأَنْهارُ»؛ به وسیله ما درختان به بار نشسته و میوه ها می رسند و نهرها روان می گردند. در زیارت جامعه آمده است: «وَبِکُمْ یُنَزِّلُ الغَیْثَ»: به واسطه شما خداوند بارانِ پر سودش را فرو فرستد. و در دعای ندبه نیز می خوانیم: «اَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الْاَرْضِ وَالسَّماء»؛ کجاست حلقه اتصال و واسطه فیض بین زمین و آسمان؟

5 - آن حضرات حق پدری بر ما دارند. حضرت رضاعلیه السلام فرمود: «الإِمامُ الوالِدُ الشَّفِیقُ» امام علیه السلام پدری دلسوز و مهربان است.

6 - یکی دیگر از حقوقی که امام زمان علیه السلام بر ما دارد حق سیادت است. او آقا است و ما عبدیم. در زیارت جامعه می خوانیم: «وَالسّادَةِ الوُلاةِ»؛ شما سروران و سرپرستان خلقید. اینها گوشه ای از اقیانوس بیکران حقِ ّ حضرت ولی عصر - ارواحنا فداه - بر ماست.

اینک ما در قبال این همه احسان و تفضل چه وظیفه ای داریم؟ آیا قانون «هَلْ جَزآءُ الإِحْسانِ إِلَّا الإِحْسانُ» آیا جزای نیکی جز نیکی است؟! را نباید جامه عمل بپوشانیم؟

اوّل: باید به یادش باشیم.

دوم: باید از سیره آن حضرت تبعیت کنیم.

سوم: برای فرج و سلامتیش دعا کنیم و صدقه بدهیم.

چهارم: طبق این روایت که فرمودند: «رَحِمَ اللَّهُ امْرَاءاً اجْتَرَّ مَوَدَّةَ النّاسِ إِلَیْنا»(؛ خدا رحمت کند کسی را که دوستی و مودّت ما را به دل مردم می اندازد. بر ماست که از او تبلیغ و ترویج کنیم. ما وظیفه داریم در هر کوی و برزن، بر هر منبر و مجلس، با قلم و فریاد، از حضرت و مکتب و نام و یادش ترویج کنیم، باشد که لبخند رضایتش را ببینیم.