ویژه نامه ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام

ویژه نامه ولادت امام حسن مجتبی  علیه السلام

اي آفتابِ روشنِ شبهاي فاطمه

گيسو کمند خوش قد و بالاي فاطمه

تو آمدي و حيدر کرار شد پدر

خنده نشست بر روي لبهاي فاطمه

دُردانه ي نبي، پسر ارشد علي

عشق حسين، يوسف زيباي فاطمه

اي همره هميشگيِ مادرت، فقط

تنها توئي، تو محرم غمهاي فاطمه

با ما بگو چه کرد عدو بين کوچه ها

شيواترين جواب معماي فاطمه

دستي ميان کوچه غرور تو را شکست

نامرد بي هوا زد و مادر زمين نشست

@@@@@@@@@@@@@@

سرود 1

 به سبک ای صفای قلب زارم

ذکر زیبای حسن جان  رونق هر انجمن شد

عالمی روشن ز نور ماه سیمای حسن شد

دل اهل ولا،مصفّا آمده          کریم اهل بیت،به دنیا آمده

حسن جانم حسن...

غنچه های ناز خنده بر رخ حیدر مبارک

حضرت زهرای مرضیه شده مادر مبارک

پر از خوشحالی است،کلام اهل بیت

به ما عیدی دهند،تمام اهل بیت

حسن جانم حسن...

یا حسن ای عشق رویت گوهر دریای سینه

کِی شود آیم کنار ِ تربت تو در مدینه

مدینه ای نما،همه هست مرا

تو را جان حسین،بگیر دست مرا

حسن جانم حسن...

تو کریم اهل بیتی ، نور چشم مصطفایی

تو عزیز جان زهرا ، پور حیدر مجتبایی

تو سبط احمدی  ، تو نور سرمدی

در این ماه خدا ، حسن خوش آمدی

حسن جانم حسن

******

سرود 2

ای گل سبز ولایت ، یا حسن جانم فدایت

سائل کوی تو هستم ، جان زهرا کن عنایت

عزیز مصطفی ، به عالم مقتدا

ز لطف و مرحمت ، نظر کن سوی ما

حسن جانم حسن

******

تو گل باغ ولائی ، حجت و نور خدائی

زینت دوش پیمبر ، مظهر لطف و صفائی

تو جان حیدری ، گل پیغمبری

عزیز فاطمه ، به عالم سروری

حسن جانم حسن

******

رهنمای خلق عالم ، عاشقانت را معینی

ای امام مهربانم ، تو شفیع المذنبینی

ز پا افتاده ام ، به تو دل داده ام

عنایت کن شها ، که من درمانده ام

حسن جانم حسن

******

تو همه لطف و صفایی ، معدن جود و سخایی

پسر ارشد زهرا ، نور چشم مرتضایی

همیشه دست ما ، به دامانت حسن

همیشه چشم ما ، به احسانت حسن

حسن جانم حسن

@@@@@@@@@@

سرود 3

غرق گل شد فضا/آمده دلربا/حسن ِ مجتبی/سبط طاها

آمد آمد مقتدای همه/جان حیدر پسر فاطمه

مولا مولا یا حسن یا حسن...

نام او ذکر لب/جلوه حُسن رب/ماه ماه خدا/آمد امشب

ای فرزند عالم و عالمه/ جان حیدر پسر فاطمه

مولا مولا یا حسن یا حسن...

یار پیر و جوان/رحمت بی کران/دلبر عاشقان/یا حسن جان

نامت باشد بر لبم زمزمه/ جان حیدر پسر فاطمه

مولا مولا یا حسن یا حسن...

سید العالمین/بر نبی نور عین/ای امام ِ حسین/یا حسن جان

هستی هستی به کرم خاتمه/ جان حیدر پسر فاطمه

مولا مولا یا حسن یا حسن...

@@@@@@@@@@@

شناسنامه حضرت :

نام: حسن كنیه: ابو محمد. القاب: مجتبى، سید، سبط، زكى

والدین امیرالمؤمنین (ع) و فاطمه زهرا (س) .

تاریخ ولادت: نیمه ماه مبارك رمضان سال سوم هجرى.

محل تولد: مدینه مشرفه،

منصب: معصوم چهارم، امام دوم شیعیان

مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، امیرالمؤمنین(ع)، در رمضان سال چهلم تا صفر سال پنجاه هجرى، به مدت 10 سال.

تاریخ و سبب شهادت: 28 صفر سال پنجاه هجرى، در سن 47 سالگى، به‏وسیله زهرهمسرش، جعدة بنت اشعث،

محل دفن: قبرستان بقیع،  در كنار قبر جدّه‏اش، فاطمه بنت اسد.

پسران 11    زید    حسن مثنی    عمر بن حسن (کشته‌شده در کربلا) ابوبکر بن حسن (کشته‌شده در کربلا)    قاسم بن حسن (کشته‌شده در کربلا)    عبدالله بن حسن (کشته‌شده در کربلا)

     بشر بن حسن (کشته‌شده در کربلا )عبدالرحمن حسین ملقب به اثرم    طلحه و 7 دختر داشت

حضرت 4 ویژگی داشتند

اولين ويژگي حضرت: كرم حضرت بود. كرم علمي ، كرم فرهنگي، احسان فرهنگي.

ويژگي دوم خلق خوش حضرت مخصوصاً آنهايي كه به ما بدي مي‌كنند.

روزی حضرت امام حسن مجتبی(ع) سوار بر اسب از جایی می گذشتند مردی از شام ایشان را دید و شروع به بدگویی و دشنام به آن حضرت کرد.

حضرت امام حسن(ع) بدون آن که جواب بدگویی های او را بدهند رو به او کرده سلام نمودند و با چهره ای خندان فرمودند: ای مرد! فکر می کنم غریب باشی، و شاید مرا اشتباه گرفته ای. اگر می خواهی که ما از تو راضی باشیم رضایت خواهیم داد، اگر از ما چیزی بخواهی بتو خواهیم بخشید، اگر از ما راهنمایی بخواهی تو را راهنمایی خواهیم کرد، اگر گرسنه باشی سیرت خواهیم نمود، اگر لباس نداشته باشی لباست خواهیم داد، چنانچه محتاج باشی بی نیازت خواهیم کرد و اگر بار و اثاث خود را برداری و به منزل ما بیایی و تا زمان برگشت به وطنت میهمان ما باشی برایت بسیار خوب است.

مرد شامی با دقت سخنان امام را گوش داد. برخورد بسیار خوب امام حسن(علیه السلام) او را شرمنده کرد. خجالت کشید و سرش را پایین انداخت.

گفتيم: جعده همسر حضرت به حضرت بدي كرد. ولي وجود نازنين امام حسن آنگونه به ايشان لطف كردند. حتي راه فرار را به او نشان دادند.

سومين ويژگي ياد مرگ بود.

ياد مرگ بايد براي انسان مانند گردنبند باشد. ياد مرگ بايد زينت بشر باشد. يعني دائماً به فكرش باشد.

ويژگي چهارم امام حسن مجتبي صبر و حلمشان بود.امام حسن علیه السلام دوبار تمام ثروت خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار دارایی‏اش را به دو نصف کرده، نیمی را برای خود گذاشت و نصف دیگر را در راه خدا انفاق کرد.

خصوصیات حضرت

1. عبادت

امام صادق(ع) در بیان حال معنوی ایشان می فرمود: امام مجتبی(ع) عابدترین مردم زمان خود بود. بسیار حج به صورت پیاده و گاه با پای برهنه به جای می آورد. همیشه او را در حال گفتن ذکر می دیدند و هر گاه آیه «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُو» را می شنید، پاسخ می گفت: «لَبَّیْکَ اللَّهُمَّ لَبَّیْک» (خداوند! گوش به فرمان توام.)

آن امام همواره در قنوت نمازش، بسیار دعا می کرد

2- ترس از خدا

هرگاه امام مجتبی(ع) وضو می گرفت، تمام بدنش از ترس خدا می لرزید و رنگ چهره اش زرد می شد. وقتی از او در این باره می پرسیدند، می فرمود: «بنده خدا باید وقتی برای بندگی به درگاه او، آماده می شود، از ترس او رنگش تغییر کند و اعضایش بلرزد.

هرگاه برای نماز به مسجد می رفت، کنار در می ایستاد و این گونه زمزمه می کرد: «إِلَهِی ضَیْفُکَ بِبَابِکَ یَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ الْمُسِی ءُ فَتَجَاوَزْ عَنْ قَبِیحِ مَا عِنْدِی بِجَمِیلِ مَا عِنْدَکَ یَا کَرِیم؛[4] خدایا! مهمانت به درگاهت آمده است. ای نیکوکردار! بدکار به نزد تو آمده است. پس از زشتی و گناهی که نزد من است به زیبایی آنچه نزد توست، درگذر؛ ای بخشاینده!»

امام صادق(ع) فرمود: «کَانَ إِذَا ذَکَرَ الْمَوْتَ بَکَی وَ إِذَا ذَکَرَ الْقَبْرَ بَکَی وَ إِذَا ذَکَرَ الْبَعْثَ وَ النُّشُورَ بَکَی وَ إِذَا ذَکَرَ الْمَمَرَّ عَلَی الصِّرَاطِ بَکَی وَ إِذَا ذَکَرَ الْعَرْضَ عَلَی اللَّهِ تَعَالَی ذِکْرُهُ شَهَقَ شَهْقَةً یُغْشَی عَلَیْهِ مِنْهَا وَ کَانَ إِذَا قَامَ فِی صَلَاتِهِ تَرْتَعِدُ فَرَائِصُهُ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ کَانَ إِذَا ذَکَرَ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ اضْطَرَبَ اضْطِرَابَ السَّلِیمِ وَ سَأَلَ اللَّهَ الْجَنَّةَ وَ تَعَوَّذَ بِهِ مِنَ النَّار؛[5] وقتی (امام حسن(ع)) به یاد مرگ می افتاد می گریست. هرگاه به یاد قبر می افتاد، گریه می کرد. وقتی به یاد قیامت می افتاد، ناله می کرد، هرگاه به یاد گذشتن از [پل] صراط می افتاد، می گریست. هرگاه به یاد عرضه اعمال بر خداوند می افتاد، ناله ای می کرد و از هوش می رفت. وقتی به نماز می ایستاد، بدنش در مقابل پروردگارش می لرزید. هرگاه بهشت و دوزخ را به یاد می آورد، مانند مارگزیده، مضطرب می شد و از خدا بهشت را می خواست و از آتش جهنم به او پناه می برد.

3- گره گشایی یا عبادت مستحبّی

امام حسن مجتبی علیه السلام در حال اعتکاف در مسجدالحرام، مشغول طواف خانه خدا بود که ناگهان مردی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: من [به فردی[ بدهکارم و طلبکارم تهدید کرده اگر قرض او را ادا نکنم آبرویم ببرد. حضرت طواف را قطع کرد و از مسجد الحرام خارج شد تا همراه وی به نزد طلبکارش رود و برای او مهلت بگیرد.

ابن عبّاس که گمان برد حضرت اعتکاف خویش را از یاد برده است عرض کرد: گویا اعتکاف خود را فراموش کرده اید؟ حضرت فرمود: «لَمْ اَنْسٍ وَلکِنّی سَمِعْتُ اَبی یُحَدِّثُ عَنْ جَدّی رَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله اِنَّهُ قالَ مَنْ سَعی فی حاجَةِ اَخیهِ الْمُسْلِمِ فَکَانَّما عَبَدَ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ تِسْعَةَ آلافٍ سَنَةٍ صائِما نَهارَهُ قائِما لَیْلَهُ«هر کس در برآوردن نیاز برادر مسلمان خود بکوشد، گویی که نه هزار سال با روزه‏داری و شب زنده‏داری خدا را عبادت کرده است».

يا در زمان دیگر طواف مستحبی میفرمودند  که کسی دنبال حضرت برای مشکلی که دذاشت آمدو حضرت رفتند عده ای اعتراض کردند در حال طوافید حضرت ذکر فرمودند حدیثی از قول جدشان

هرکس مشکل برادر دینی اش را حل کند خدا ثواب حج و عمره به او میدهد اگر حل نشد عمره و رفتند و برگشتند فرمودند خدا به من ثواب حج و عمره داد

 شخصی توی مسجد آمد و گفت برایم کمک جمع کنید حضرت فرمودند 

إِنَّ الْمَسْأَلَةَ لَا تَحِلُّ إِلَّا فِی إِحْدَی ثَلَاثٍ

1-دَمٍ مُفْجِعٍ

2- أَوْ دَیْنٍ مُقْرِحٍ

3- أَوْ فَقْرٍ مُدْقِعٍ

فَفِی أَیِّهَا تَسْأَلُ؟ کمک خواستن از دیگران، تنها در سه مورد رواست:

1. خون بهایی به گردن انسان باشد [و توان پرداخت آن نداشته باشد]؛

2. بدهی سنگینی داشته باشد [و از عهده پرداخت آن برنیاید]؛

3. درمانده ای باشد [که دستش به جایی نرسد.] تو کدام یک از این سه دسته هستی؟»

مرد فقیر سبب نیازمندی خود را بیان کرد. سپس امام حسن(ع) پنجاه دینار طلا به او بخشید. حضرت امام حسین(ع) به پیروی از ایشان و نیز رعایت جایگاه امامت، چهل و نه درهم و عبدالله بن جعفر نیز با همین انگیزه چهل و هشت درهم به او کمک کردند

4-موعظه و نصیحت ماندگار

جنادة بن امیّه می گوید: در واپسین لحظه های بیماری امام حسن مجتبی علیه السلام به محضر آن حضرت رسیدم، در حالی که در مقابل آن حضرت تشتی که در آن لخته های خون بود، قرار داشت، عرض کردم، چرا خود را درمان نمی کنید؟ حضرت فرمود: کار از درمان گذشته است. عرض کردم: ای پسر رسول خدا نصیحتی بفرمایید. فرمود: «اِسْتَعِدَّ لِسَفَرِکَ وَ حَصِّلْ زادَکَ قَبْلَ حُلُولِ اَجَلِکَ وَاعْلَمْ اَنَّکَ تَطْلُبُ الدُّنْیا وَالْمَوْتُ یَطْلُبُکَ وَلا تَحْمِلْ هَمَّ یَوْمِکَ الَّذی لَمْ یَأْتِ عَلی یَوْمِکَ الَّذی اَنْتَ فیهِ وَاعْلَمْ اَنَّکَ لاتَکْسِبُ مِنَ الْمالِ شَیْئا فَوْقَ قُوْتِکَ اِلاّ کُنْتَ خازِنا لِغَیْرِکَ وَاعْلَمْ اَنَّ فی حَلالِها حِسابٌ وَ فی حَرامِها عِقابٌ وَ فیِ الشُّبَهاتِ عِتابٌ؛ خود را برای سفر آخرتت آماده کن، و قبل از فرا رسیدن مرگ، زاد و توشه تهیه کن، و بدان که به راستی تو به دنبال دُنیا هستی در حالی که مرگ به دنبال توست، و غصّه روزی را که هنوز نیامده [یعنی فردا] بر روزی که در آن قرار داری تحمیل نکن [بلکه از امروزت استفاده کن]. و بدان که آنچه بیش از غذای خود از مال کسب می کنی، خزانه دار و نگهبان [وارثان و] دیگران هستی. بدان که به حقیقت در حلال آن حساب و در حرام آن عقاب و در شبهناک آن سرزنش است.»

«فَاَنْزِلِ الدُّنْیا بِمَنْزِلَةِ الْمَیْتَةِ خُذْ مِنْها ما یَکْفیکَ، فَاِنْ کانَ ذلِکَ حَلالاً قَدْ زَهِدْتَ فیها وَ اِنْ کانَ حَراما لَمْ یَکُنْ فیهِ وِزْرٌ، فَاَخَذْتَ کَما اَخَذْتَ مِنَ الْمَیْتَةِ، فَاِنْ کانَ الْعِتابُ فَاِنَّ الْعِتابَ یَسیرٌ؛ پس دنیا را به منزله مرداری قرار بده و به اندازه کفایت [و در حد ضرورت] از آن بگیر. پس اگر آن [مال[ حلال باشد [با مصرف اندک] زهد ورزیده ای و اگر حرام باشد گناهی بر تو نیست؛ چرا [که به اندازه ضرورت و در حال اضطرار از آن استفاده برده ای و] از آن برگرفته ای، چنانکه از مردار [در حال اضطرار] بهره می بری. پس اگر [هم] عتابی باشد، بسیار اندک است.»

«وَاعْمَلْ لِدُنْیاکَ کَاَنَّکَ تَعیشُ اَبَدا وَاعْمَلْ لآِخِرَتِکْ کَانَّکَ تَمُوتُ غَدا وَ اِذا اَرَدْتَ عِزّا بِلا عَشیرَةٍ وَ هَیْبَةً بِلا سُلْطانٍ فَاخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِیَةِ اللّه ِ اِلی عِزِّ طاعَةِ اللّه ؛ برای دنیایت به گونه ای کار کن که گویا همواره زنده هستی، و برای آخرتت [نیز] به گونه ای کار کن که گویا فردا می میری [و همواره آماده باش]. و اگر می خواهی بدون عشیره و قبیله عزیز باشی و بدون سلطنت [و حکومت داری[ هیبت و شکوه داشته باشی، پس از ذلّت معصیت خدا خارج شود [و] به عزّت طاعت الهی [پناه ببر].»

همّت بلند و طبع عالی حضرت امام حسن مجتبی (ع) اجازه نمی داد کسی از در خانه او ناامید برگردد

الاحبیب دل که بهتر ازجانی-به مقدمت گشته جهان چراغانی

فدای نامت وجود من به جانی تو سجود من

یابن الزهرا تویی تویی – تمام بودونبود من

یابن الزهرا خوش آمدی مولا3

دل از شرار عشق زبانه میگیرد – مدینه میخواهد بهانه میگیرد

چه میشودای حبیب من – بقیع نمایی نصیب من

منم غریبم مثال تو – عنایتی ای طبیب  من

یابن الزهرا خوش آمدی مولا3

گره زدم دل را به تار گیسویت- همای قلبم پر نگیرد از کویت

که از همه دلبران سری – تو جرعه ناب کوثری

کجاروم از درت که- تو کریم آل پیمبری

یابن الزهرا خوش آمدی مولا3