درسهای زیارت اربعین بخش اول و دوم (متن منبر وسخنرانی)

درسهای زیارت اربعین بخش اول و دوم

زیارت اربعین از علامت های ایمان برای مؤمن است و به یک معنا آینه ای برای معرفت و عرفان مؤمن محسوب می شود.

عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْكَرِيِّ ( عليه السلام ) أَنَّهُ قَالَ : " عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ :1 صَلَاةُ الاحدی و الْخَمْسِين ، 2 وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ،3 وَ التَّخَتُّمُ فِي الْيَمِينِ ، 4وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ ،5 وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ - شیخ طوسی در تهذیب و مصباح، زیارت مخصوصه روز اربعین را از حضرت امام صادق علیه السلام نقل کرده است.سید بن طاووس با سند خویش از صفوان روایت می‌کند. متن زیارت، در «اقبال الاعمال» سید بن طاووس، «المزار الکبیر» محمد بن جعفر مشهدی، «المصباح» کفعمی و «مصباح المتهجد» شیخ طوسی آمده است. علامه مجلسی هم در جلد ۹۸ بحارالانوار، به نقل از تهذیب شیخ طوسی آن را نقل کرده است. گرچه در بعضی کلمات، تفاوتهای جزئی میان نقل‌ها دیده می‌شود، ولی کلیت آن ثابت و یکسان و معتبر می‌باشد.

در بخش اول زيارت، سلام آغازين

زیارت اربعین، همچون بسیاری از زیارتنامه های دیگر با «سلام» آغاز می‌شود که نشانه تولاّی شیعی نسبت به اولیای دین است و مخاطب این سلام، با اوصاف و القابی یاد می‌شود که هر کدام، بُعدی از ابعاد شخصیت سیدالشهدا را نشان می‌دهد. از آن حضرت، با عناوینی همچون ولیّ خدا، حبیب خدا، خلیل خدا، برگزیده خدا، شهید مظلوم، گرفتار رنج‌ها و مصیبت‌ها و کشته اشک‌ها یاد می‌شود: السلامُ علی وَلیِّ الله و حبیبه؛ السلامُ عـَلی خلیلِ اللهِ وَ نجیبه گزیده خدا ؛

السلامُ علی صَفیِّ اللهِ و ابن ِ صَفیّـه برگزیده ؛

السلامُ علی الحُسین ِ المظلوم الشهید؛

السلامُ علی اسیرِ الکربات و قـَتیلِ العـَبرات؛ اسیر و گرفتار بلایا و اندوه ها- کشته اشکها

کلمه «سلام» ۴۲ بار در قرآن کریم آمده است

از نام های خداوند- تحیتِ مسلمانان

سلام:حفظ کردن از آفت و بلا: سَلَّمَهُ اللهُ من الآفة

سلام حاصل تسلیم است.تسلیم شدن برای فرمانبرداری و اطاعت.

1-هنگام ورود به خانه ها بر اهل آن سلام کنید. ۲۷/نور.يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ-

۲- هنگام ورود به خانه بر خودتان سلام کنید. ۶۱/نور. فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ

۳- خدا و ملائکه بر پیامبر صلوات می فرستند. شما مومنین بر او صلوات بفرستید و تسلیم و مطیع باشید. ۵۶/احزاب . إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا

۴- سلام تحیت اهل بهشت است. ۲۳/ ابراهیم وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ .

۵- سلام از آداب ملاقات است. ۴۴/احزاب. تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا

۶- خداوند بر مرسلین سلام فرستاده است. ۱۸۱/صافات. وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ

۷- خداوند بر بندگان برگزیده ی خود سلام فرستاده است.۵۹/نمل. سلام به اندازه‌ای اهمیت دارد كه رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرماید: "مَنْ بدأ بالكلامِ قَبْلَ السّلامِ فَلاتُجیبُوهُ؛ به كسی كه بدون ادای سلام، لب به سخن گشود، جواب ندهید

خـداونـد متعال در سوره انعام آیه 54، به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید:

«وَ اِذا جاءَکَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِایاتِنا فَقُلْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ. رسول خدا«ص » نیز به پیروانش سفارش می کند:«اِذا تَلاقَیْتُمْ فَتَلاقُوا بِالتَّسْلیمِ. امام صادق علیه السلام می فرماید(مِنَ التَّواضُعِ اَنْ تُسَلِّمَ عَلی مَنْ لَقیتَ) رسول خدا صلی الله علیه وآله (اِنَّ مِنْ مُوجِباتِ الْمَغْفِرَةِ بَذْلُ السَّلامِ وَ حُسْنُ الْکَلامِ) امام صادق (ع) نیز می فرماید:(اَلْبادی بِالسَّلامِ اَوْلی بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ) رسول خدا(ص) می فرماید:(مَنْ بَدَاءَ بِالْکَلامِ قَبْلَ السَّلامِ فَلا تُجیبُوهُ) رسول خدا(ص) می فرماید:(اِنَّ اَبْخَلَ النّاسِ مَنْ بَخِلَ بِالسَّلامِ) پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید:(اَلا اُخـْبـِرُکـُمْ بـِخـَیـْرِ اَخـْلاقِ اَهـْلِ الدُّنـْیـا وَ الاْخِرَةِ؟ قالُوا: بَلی یا رَسُولَ اللّهِ، فَقالَ(ص) اِفْشاءُ السَّلامِ فِی الْعالَمِ)

آداب سلام

امام باقر(ع) می‌فرماید: "اَفْشُوا السَّلامَ؛ سلام خود را آشكار كنید. "2 منظور از افشای سلام، آشكار كردن آن است. "آشكار كردن سلام به این است كه به هركس برخوردید، سلام كنید، هر كه خواهد باشد ".

اسم خداوند است: «هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَاهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِک الْقُدُّوسُ السَّلَامُ»

سلام نشانه تواضع

امام عسکری ع «مِنَ التَّواضُعِ أَلسَّلامُ عَلي كُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ،

وَ الْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الْمجْلِسِ.»:

از جمله تواضع و فروتني، سلام كردن بر هر كسي است كه بر او ميگذري، و نشستن در پايين مجلس است

1. ابتداى به سلام مستحب است‏و جواب آن واجب فورى است و لو در حال نماز. جواب سلام در نماز بايد مشابه سلام كننده باشدیعنی بر او واجب است در پاسخ «سلام علیکم» بگوید

2. در غير نماز مستحب است جواب سلام بهتر از سلام باشد. یعنی مستحب است در پاسخ کسی که می گوید: «سلام علیکم»، پاسخ دهیم: «سلام علیکم و رحمت اللّه وبرکاته

3. جواب سلام طفل مميز واجب است.

4. واجب است جواب سلام را چه در نماز چه در غير نماز به طرف بشنواند. جواب سلام از واجبات توصلی است؛ یعنی قصد قربت الی اللّه در آن لازم نیست.

5. اگر دو نفر به يكديگر سلام كنند، بر هر كدامشان واجب است كه جواب سلام ديگرى را بدهد.

6. ابتدا به سلام و مقدم داشتن آن بر هر سخنى مستحب است.

7. سلام كردن مرد به زن نامحرم و برعكس اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد اشكال ندارد.

8. پيشى گرفتن در سلام به مسلمانان مستحب مؤكد است مگر نمازگزار كه بر او جايز نيست.

9. مستحب است انسان وقتى وارد خانه ‏اى مى ‏شود كه كسى در آن نيست بر خود اين گونه سلام كند: « السّلامُ عَلَینا مِنْ عِنْدِ رَبّنا

10. سلام‏ كردن به حاضران در مجلس هنگام برخاستن و خداحافظى مستحب است.

11. سواره به پیاده؛ ایستاده به نشسته؛ جمع اندک به جمع انبوه و کوچک‌تر به بزرگ‌تر سلام کند.

12. پاسخ سلام كسى كه به قصد شوخى سلام نموده واجب نيست.

13. سلام كردن به كافر جز به هنگام ضرورت جايز نيست. سلام کردن، مستحب کفایی است و در جایى که جمعى وارد بر کسى مى‌شوند با سلام کردن یکى از آنان، استحباب آن از دیگران ساقط مى‌گردد

14. پاسخ سلام با واسطه واجب نيست هر چند مستحب است خطاب به واسطه گفته شود: «عليك و عليه السلام». پاسخ سلام در نامه کتبی واجب است - پاسخ دادن به سلام غلط نیز واجب است مگر آنکه غلط به حدّى فاحش باشد که عنوان سلام و تحیت بر آن صدق نکند

15- عدم کفایت عبارت «و علیکم» در جواب سلام

پرسش:آیا گفتن «و علیکم» در جواب سلام کافی است؟

پاسخ:در جواب مسلمان کافی نیست.

16-سؤال: آیا کسی که به عنوان «سلام» برای دیگری سر یا دست تکان می دهد، جوابش واجب است؟ جواب: خیر.

17-سؤال: اگر در حال نماز جواب سلام را ندهد، نماز باطل است؟

جواب: نماز باطل نیست، ولی گناه کرده است.

18. هنگام سلام کردن فشردن دست غیر مسافر و در آغوش گرفتن مسافر مستحب است

مسأله 457- سلام كردن به كسي كه در حال خواندن نماز مي باشد، مكروه است.

سیستانی مسأله 1523. سلام کردن مستحب است و همان طور که گفته شد جواب سلام واجب است؛ ولی عباراتی مثل«سلامت باشید»، «التماس دعا»، «صبح بخیر»، «خیلی ممنون» و مانند آن جواب سلام محسوب نمی­شوند. همچنین تکان دادن سر یا دست، برداشتن کلاه و مانند آن برای جواب سلام کافی نیست

سیستانی مسأله 1513. اگر مجری رادیو یا تلویزیون به مخاطبین خود از برنامه غیر زنده ،سلام کند و مخاطبین به‌طور غیر حضوری از طریق رادیو یا تلویزیون، سلام وی را بشنوند، جواب سلام بر آنان واجب نیست؛ همچنین، جواب سلام نامه، پیامک، ایمیل و مانند آن واجب نیست. امّا اگر فرد در قالب یک ارتباط زنده مانند تماس تلفنی یا موبایل به دیگری سلام کند، به گونه‌‌ای که دو طرف صدای یکدیگر را به هنگام گفتگو، به‌طور مستقیم دریافت می‌‌کنند، جواب سلام لازم است.

سخنرانی که از قبل از شروع سخنرانی، در اوّلین لحظۀ ملاقات، به جمع حاضر در آن مکان سلام می‌‌کند یا فردی که وارد مسجد یا مکانی دیگر می‌‌شود و به جمع حاضر در آن مکان سلام می‌‌کند یا مجری رادیو و تلویزیون که در اوّلین لحظۀ ملاقات، به مخاطبین حاضر در همان مکان، سلام می‌‌نماید و موارد دیگرِ مانند آن، جواب سلام او بر همۀ مخاطبین حاضر که به آنها سلام شده است، واجب می‌باشد؛ ولی اگر یکی از آنان جواب دهد کافی است

رعایت مراتب سلام گفتن

سلام كردن، مستحب و امری دلخواه است. هركس می‌تواند اول سلام گوید و از ثواب آن برخوردار شود، ولی بهتر است مراتب آن رعایت شود. امام صادق(ع) می‌فرماید: "یُسَلّمُ الصَّغیرُ عَلَی الكبیر وَ المارُّ عَلَی القاعِدِ و القلیلُ عَلَی الْكَثیر؛ كوچك بر بزرگ، رهگذر بر نشسته و گروه اندك بر گروه بزرگ سلام كند. " در جایی دیگر نیز می‌فرماید: "یسَّلمُ الرّاكِبُ عَلَی الماشی وَ القائم عَلَی القاعد؛ سواره بر پیاده و ایستاده بر نشسته سلام كند ".

فراموش نكنیم: "البادی بِالسَّلام اَولی باِللهِ و بِرَسولِهِ؛ آن‌كه آغاز سلام كند، به خدا و رسولش نزدیك‌تر است. " همین‌طور "ألبادی بِالسَّلامِ بَریءٌ مِنَ الكِبْرِِ؛ آن‌كه سلام می‌كند، از تكبّر بر كنار است

آشكار كردن سلام چند حُسن دارد: اول اینكه كسی كه در پاسخ دادن كوتاهی كند، عذری نمی‌‌تواند داشته باشد. دوم اینكه نشانه فروتنی و تواضع است. سوم اینكه نشانه علاقه‌مندی شخص سلام دهنده به سلامتی و آغاز دوستی با طرف مقابل است.

سلامی كه زیرلب یا آهسته باشد، می‌تواند بیانگر اجبار یا فقط رفع مسئولیت باشد تا دیگران، فرد را بی‌ادب ندانند.

در آداب اسلامی، سلام كردن به چند گروه استحباب ندارد، از جمله:

اول‌ـ افرادی كه به دلیل اشتغال به برخی كارها، هنگام پاسخ گفتن سلام، ممكن است دچار مشكل شوند. برای مثال، امام صادق(ع) می‌فرماید: ثُلاثٌة لایُسلَّمون الماشی مَعَ الجنازة و الماشی اِلَی الجُمُعةَ و فی بَیت الحمّام لِمَن لا اَزار لَه. به سه كس سلام نكنید: كسی كه همراه جنازه می‌رود، كسی كه به نماز جمعه می‌رود و به كسی كه در حمام لباس بر تن ندارد.

همین‌گونه است وضعیت كسانی كه در حال خوردن یا در حال مسواك زدن هستند.چون جـواب سـلام، مشکل یا مناسب وضعیّت جواب دهنده نیست.

دوم‌ـ كسانی كه به سبب كارهای نامشروع و ناشایست، لیاقت دوستی و سلام كردن ندارند، مانند افراد شراب‌خوار، رباخوار و قمارباز. البته اگر سلام دادن در اصلاح و هدایت آنها مؤثر باشد، اشكال ندارد.

سوم‌ـ افرادی كه با سلام دادن به آنها ممكن است مفسده ایجاد شود، مانند: سلام دادن به زنان جوان. امام علی(ع) به زنان جوان سلام نمی‌‌كرد و می‌فرمود: "می‌ترسم آوازش مرا خوش آید و پاداش كمتری از آنچه می‌جویم، به من رسد ".

چهارم‌ـ به افراد غیرمسلمان هم نباید در حالت عادی سلام كرد، رسول گرامی اسلام (ص) فرمود:

(لا تَبْدَؤُا اَهْلَ الْکِتابِ بِالسَّلامِ فَاِنْ سَلَّمُوا عَلَیْکُمْ فَقُولُوا عَلَیْکُمْ)

آیا سلام کردن به خداوند جایز است؟ سلام به معنای طلب سلامتی برای مخاطب است که در مورد خداوند مفهومی ندارد.

بخش دوم: شهادت و گواهی به عظمت و برتری امام حسین ع

اللهم انی اَشهَدُ أنـَّهُ وَلیـُّکَ وَ ابنُ وَلیِّک؛

در قرآن كريم ، کلمه «ولى» ، ۴۶ بار ذکر شده

«اِنَّما وَلِیکمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکعُونَ.

{وَ مَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُون}

«و کسانی که ولایت خدا و پیامبر او و افراد باایمان را بپذیرند، پیروزند زیرا حزب و جمعیّت خدا پیروز است»

اولیاء خدا کسانی هستند که به خدا ایمان واقعی آوردند و به مقتضای ایمانشان عمل صالح انجام داده اند. در آیه 255 سوره بقره می فرماید: الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور.

خدا حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) درخطبه غدیر به این آیه استناد می کنند و می فرمایند:فَأُعْلِمَ كُلَّ أَبْیَضَ وَ أَسْوَدَ أَنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام أَخِی وَ وَصِیِّی وَ خَلِیفَتِی وَ الْإِمَامُ مِنْ بَعْدِی الَّذِی مَحَلُّهُ مِنِّی مَحَلُّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی وَ هُوَ وَلِیُّكُمْ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَیَّ بِذَلِكَ آیَةً مِنْ كِتَابِهِ- إِنَّما وَلِیُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُوْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ وَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع أَقَامَ الصَّلَاةَ وَ آتَى الزَّكَاةَ وَ هُوَ رَاكِعٌ یُرِیدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی كُلِّ حَال ...(الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی)، ج 1، ص: 59)

بر پايه احاديث ، اهل بيت ، ابواب معرفت خدا و راه رسيدن به رضوان الهى هستند و اين ، بدان معناست كه تنها آنها با معارف اسلام ناب آشنايند و بر اساس آموزه هاى وحى ، مى توانند آفريدگار حقيقىِ جهان را به مردم معرّفى كنند و آنان را تا رسيدن به بالاترين مراتب توحيد ، هدايت نمايند

«اِنَّما وَلِیکمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکعُونَ.

امام باقر(ع): «بُنِی الْإسْلامُ عَلَى خَمْسٍ عَلَى الصَّلاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الصَّوْمِ وَ الْحَجِّ وَ الْوَلایةِ وَ لَمْ ینَادَ بِشَیءٍ كَمَا نُودِی بِالْوَلایةِ؛

پیامبر اکرم (ص):یَقُولُ اللّه ُ تَبارَکَ وَ تَعالى: وِلایَةُ عَلِىِّ بْنِ اَبى طالِبٍ حِصْنى، فَمَنْ دَخَلَ حِصْنى أَمِنَ مِنْ نارى---- مَنْ اَنْکرَ إمامَةَ عَلِيٍّ بَعْدِي کمَنْ أنْکرَ نُبُوَّتِي فِي حَيوتِي وَ مَنْ أنْکرَ نُبُوَّتِي کانَ کمَنْ أنْکرَ رُبُوبِيَّةَ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. امام رضا علیه السلام : كَمالُ الدّينِ وَلايَتُنا و َالبَراءَةُ مِن عَدُوِّنا.

پيامبر صلى الله عليه و آلهمى فرمايد :

وَالَّذي بَعَثَني بِالحَقِّ نَبِيّا لَو أَنَّ رَجُلاً لَقِيَ اللّهَ بِعَمَلِ سَبعينَ نَبِيّا ثُمَّ لَم يَأتِ بِوِلايَةِ أُولِي الأَمرِ مِنّا أهلَ البَيتِ ما قَبِلَ اللّهُ مِنهُ صَرفا ولا عَدلاً(مستحب و واجب)

در زيارت «جامعه» ، روايت شده از امام هادى عليه السلام مى خوانيم :

وبِمُوالاتِكُم تُقبَلُ الطّاعَةُ المُفتَرَضَةُ ، ولَكُمُ المَوَدَّةُ الواجِبَةُ

آیه اول سوره ممتحنه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ عَدُوِّی وَ عَدُوَّکمْ أَوْلِیاءَ

مى گوييم :

بِمُوالاتِكُم عَلَّمَنَا اللّهُ مَعالِمَ دينِنا

زیارت جامعه «وَ جَعَلَ صَلَواتَنا عَلَیْکُمْ وَ ما خَصَّنا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ طیباً لِخَلْقِنا وَ طَهارَه لاَِنْفُسِنا وَ تَزْکِیَهً لَنا وَ کَفّارَه لِذُنُوبِنا».

مردم درروز غدیراین دعا را می خوانند:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکینَ بِوَلَایةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ علیهم السلام.

در زیارت جامعه کبیره بدان تصریح شده است: «بِکمْ فَتَحَ اللهُ وَ بِکمْ یختِمُ و بکمْ ینَزِّلُ الْغَیثَ وِ بِکمْ یمْسِک السُّمآءَ اَنْ تَقَعَ عَلَی الاَرْضِ اِلّا بِاِذْنِهِ وَ بِکمْ ینَفِّسُ الْهمَّ وَ یکشفُ الضُّرَّ».

در زیارت جامعه کبیره آمده است: «وَ ضلَّ منْ فَارَقَکمْ وَ فَازَ مَنْ تَمَسَّک بِکمْ وَ أَمِنَ مَنْ لَجَأَ إِلَیکمْ وَ سَلِمَ مَنْ صَدَّقَکمْ وَ هُدِی مَنِ اعْتَصَمَ بِکمْ

امام رضا عليه السلام مى فرمايد :

مَن سَرَّهُ أَن يَنظُرَ إِلَى اللّهِ بِغَيرِ حِجابٍ ، ويَنظُرَ اللّهُ إلَيهِ بِغَيرِ حِجابٍ فَليَتَوَلَّ آلَ مُحَمَّدٍ ، وَليَتَبَرّأ مِن عَدُوِّهِم

از امام باقر عليه السلام درباره اين آيه شريف پرسيدم كه مى فرمايد :

«فَـامِنُواْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنزَلْنَا امام عليه السلام در پاسخ فرمود :

النّورُ وَاللّهِ الأَئِمَّةُ مِن آلِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله إِلى يَومِ القِيامَةِ ، و هُم وَاللّهِ نورُ اللّهِ الَّذى أُنزِلَ ، و هُم وَاللّهِ نورُ اللّهِ فِى السَّماواتِ و فِى الأَرضِ ، وَاللّهِ يا أبا خالِدٍ! لَنورُ الإِمامِ فى قُلوبِ المُؤمِنينَ أنوَرُ مِنَ الشَّمسِ المُضيئَةِ بِالنَّهارِ؛ و هُم وَاللّهِ يُنَوِّرونَ قُلوبَ المُؤمِنينَ ، و يَحجُبُ اللّهُ عز و جل نورَهُم عَمَّن يَشاءُ فَتُظلِمُ قُلوبُهُم؛ وَاللّهِ يا أبا خالِدٍ! لا يُحِبُّنا عَبدٌ و يَتَوَلّانا حَتّى يُطَهِّرَ اللّهُ قَلبَهُ

عن النبی صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: «مَنْ مَنَّ اللهُ عَلَیْهِ بِمَعْرِفَةِ أهْلِ بَیتِی وَ وِلایَتِهِمْ فَقَدْ جَمَعَ اللهُ لَهُ الخَیْرَ کُلَّهُ؛

وَ صَفیـُّکَ وَ ابنُ صَفیـِّک برگزیده ،

وَ لَكُمُ الْمَوَدَّةُ الْواجِبَةُ وَ الدَّرَجاتُ الرَّفيعَةُ وَ الْمَقامُ الْمَحْمُودُ وَ الْمَكانُ الْمَعْلُومُ عِنْدَ اللّهِ عز و جل وَ الْجاهُ الْعَظيمُ وَ الشَّأْنُ الكَبيرُ وَ الشَّفاعَةُ الْمَقْبُولَة؛

در زیارت می خوانیم:«السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا عَيْنَ اللَّهِ النَّاظِرَةَ وَ يَدَهُ الْبَاسِطَةَ وَ أُذُنَهُالْوَاعِيَةَ وَ حِكْمَتَهُ الْبَالِغَةَ وَ نِعْمَتَهُ السَّابِغَةَ السَّلَامُ عَلَى قَسِيمِ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ السَّلَامُ عَلَى نِعْمَةِ اللَّهِ عَلَى الْأَبْرَارِ وَ نَقِمَتِهِ عَلَى الْفُجَّارِ»

الفائزُ بِکـَرامـَتـِک؛ به کرم تو رستگار است.

عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ((علیه السلام) قَالَ سَمِعْتُهُ یقُولُ: نَحْنُ جَنْبُ اللَّهِ وَ نَحْنُ صَفْوَتُهُ وَ نَحْنُ خِیرَتُهُ وَ نَحْنُ مُسْتَوْدَعُ مَوَارِیثِ الْأَنْبِیاءِ وَ نَحْنُ أُمَنَاءُ اللَّهِ وَ نَحْنُ حُجَّةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ أَرْکانُ الْإِیمَانِ وَ نَحْنُ دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ وَ نَحْنُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ نَحْنُ الَّذِینَ بِنَا یفْتَحُ اللَّهُ وَ بِنَا یخْتِمُ وَ نَحْنُ أَئِمَّةُ الْهُدَی وَ نَحْنُ مَصَابِیحُ الدُّجَی وَ نَحْنُ مَنَارُ الْهُدَی وَ نَحْنُ السَّابِقُونَ وَ نَحْنُ الْآخِرُونَ وَ نَحْنُ الْعَلَمُ الْمَرْفُوعُ لِلْخَلْقِ مَنْ تَمَسَّک بِنَا لَحِقَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنَّا غَرِقَ وَ نَحْنُ قَادَةُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ وَ نَحْنُ خِیرَةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ الطَّرِیقُ وَ صِرَاطُ اللَّهِ الْمُسْتَقِیمُ إِلَی اللَّهِ وَ نَحْنُ مِنْ نِعْمَةِ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ نَحْنُ الْمِنْهَاجُ وَ نَحْنُ مَعْدِنُ النُّبُوَّةِ وَ نَحْنُ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ نَحْنُ الَّذِینَ إِلَینَا مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکةِ وَ نَحْنُ السِّرَاجُ لِمَنِ اسْتَضَاءَ بِنَا وَ نَحْنُ السَّبِیلُ لِمَنِ اقْتَدَی بِنَا وَ نَحْنُ الْهُدَاةُ إِلَی الْجَنَّةِ وَ نَحْنُ عِزُّ الْإِسْلَامِ وَ نَحْنُ الْجُسُورُ وَ الْقَنَاطِرُ مَنْ مَضَی عَلَیهَا سَبَقَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا مَحَقَ وَ نَحْنُ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ وَ نَحْنُ الَّذِینَ بِنَا نَزَلَ الرَّحْمَةُ وَ بِنَا تُسْقَوْنَ الْغَیثَ وَ نَحْنُ الَّذِینَ بِنَا یصْرَفُ عَنْکمُ الْعَذَابُ فَمَنْ عَرَفَنَا وَ نَصَرَنَا وَ عَرَفَ حَقَّنَا وَ أَخَذَ بِأَمْرِنَا فَهُوَ مِنَّا وَ إِلَینَا.( بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلی الله علیهم، جلد 1، صفحه 63 - بحار الأنوار، جلد 26، صفحه 249 – 248

اَکرَمتـَهُ بالشَّهادة؛

بالاترین، پاک ترین و عالی ترین مرتبه ای که انسان می تواند به محضر خداوند متعال برسد، دستیابی به کرامت شهادت است و خداوند فیض شهادت را نصیب هر کس نمی کند و سعادتی است که خداوند برای بندگان مخصوص خود قرار داده است و در این میان، خداوند به وسیله شهادت، سعادتی مخصوص را برای امام حسین(ع) قرار داده است که از کرامات همه شهدا بالاتر است.

پیامبر اکرم- صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم- فرمود:

«فَوْقَ کلِّ بِرٍّ بِرٌّ حَتّی یقْتَلَ الرَّجُلُ فِی سَبیلِ اللَّهِ، فَاذا قُتِلَ فِی سَبیلِ اللَّهِ- عزّوجلّ- فَلَیسَ فَوْقَهُ بِرٌّ. . . »

بالاتر از هر نیکی، نیکی برتری است تا این که شخص در راه خدا کشته شود. پس هنگامی که در راه خداوند- عزّوجلّ- کشته شد، نیکوکاری ای بالاتر از آن نیست

افراد هنرشان را، مثلاً يك هنرمند هنرش را به جامعه عرضه مي‌كند. يك مبتكر، ابتكار. صنعتگر، صنعت. همه‌ي افراد آثاري از خودشان را به جامعه تحويل مي‌دهند. اما شهيد همه‌ي خودش را تحويل مي‌دهد. يعني نمي‌توانيم مثلاً بگوييم: نقش شهيد مثل نقش يك خواننده، صنعتگر، نمي‌دانم مبتكر، قهرمان، چون همه‌ي افراد يك بخشي از آثارشان را به جامعه عرضه مي‌كنند. اما شهيد خودش را عرضه مي‌كند.

در قرآن پاداش‌ها چند نرخ دارد، نرخ‌هاي قرآن. بعضي كارها نرخش «ضِعف» است يعني دو برابر! «ضِعف» را مثل ضَعف مي‌نويسند. بعضي‌ آيات مي‌گويد: «ضِعف» دو برابر،

بعضي‌ها آيات مي‌گويد: «اضعاف»! يعني چند برابر. بعضي آيات مي‌گويد: «فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها» (انعام/160) ده برابر! به انفاق كه مي‌رسد مي‌گويد:

بعضي انفاق‌ها 700 برابر مي‌شود. «كَمَثَلِ حَبَّة» (بقره/261) مثل دانه‌اي كه مي‌كاري، از يك دانه هفت خوشه بيرون مي‌آيد، در هر خوشه‌اي هم صد دانه! «في‏ كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّة» (بقره/261) يعني يك، هفتصد مي‌شود. بعد مي‌گويد: «وَ اللَّهُ يُضاعِف‏» (بقره/261) يعني از هفتصد هم بيشتر! خوب اگر انفاق مال هفتصد برابر مي‌شود، انفاق جان چقدر؟ شهيد جان مي‌دهد. تكرار مي‌كنم. از اول! بعضي پاداش‌ها دو برابر است. عربي آن چه بود؟ «ضِعف»! بعضي پاداش‌ها چند برابر. عربي‌اش چه بود؟ «اضعاف»! بعضي پاداش‌هاده برابر است. در قرآن چه بود؟ «عشر» عاشورا، دهم! «عشر»! بعضي پاداش‌ها هفتصد برابر، پشت سر هفتصد برابر مي‌گويد: «وَ اللَّهُ يُضاعِف‏» پيش از هفتصد برابر، تازه اين براي پرداخت مال است. و شهيد مال نداده است. چه داده؟ جان داده است. يعني نمي‌شود حسابش را كرد.

همطرازان شهادت:

بعضی افراد مقام شهيد را دارند. به عنوان مثال:

ـ كسي كه خدا و پيامبرش را و اهل بيتش را بشناسد و حقوق آنان را بداند. (نهج‌البلاغه / خطبه 190)

ـ كسي كه دوستدار آل محمد ص از دنيا برود. (بحارالانوار، ح 68، ص 137) پيامبر اكرم ص. (بحار، ح 82، ص 172، امام سجادع)

ـ كسي كه شهادت را خالصانه و صادقانه از خداوند طلب كند. (صحيح مسلم، خبر 1908، پيامبر اكرم ص)

ـ كسي كه در راه خدا جهاد كند (چه كشته شود چه كشته نشود) (وسايل الشيعه، ج 11، ص 12، پيامبر اكرم ص)

ـ كسي كه در راه دفاع از جان، مال و حق خانواده‌اش كشته شود. (كنزالعمال، خبر 2116، پيامبر اكرم ص) (اصول كافي، ج 7، ص 296، پيامبر ص)

ـ كسي كه در راه خدا مجروح يا زخمي شود. (كنزالعمال، خبر 20510، پيامبر اكرم ص) (فتح الباري، ج 6، ص 24، پيامبر اكرم ص)

ـ كسي كه امر به معروف و نهي از منكر مي‌كند. (كنزالعمال، خبر 2079، پيامبر اكرم ص)

ـ كساني كه از مرزها حراست مي‌كنند. (پيامبر اكرم، كنزالعمال، خبر 2100 و 1645 و 1651)

ـ كسي كه پاكدامني و عفت خود را حفظ كند در حالي كه توان انجام گناه را دارد. (كنزالعمال، ج 4، خبر 2110، پيامبر ص) (نهج‌البلاغه، حكمت 466)

ـ كسي كه به سبب بيماري خاص يا تحت شرايط خاص (مثل غرق شدن در آتش، زير آوار، زن باردار) بميرد. (كنزالعمال، ج 4، خبر 2090) پيامبر اكرم ص.

امام صادق- علیه السّلام- به نقل از رسول اللَّه- صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم- می فرماید:

«أَشْرَفُ الْمَوْتِ قَتْلُ الشَّهادَةِ. »

با شرافت ترین مرگ ها، کشته شدن به نحو شهادت است.

. . . از امام رضا- علیه السّلام- از پدران بزرگوارش- علیهم السّلام- از رسول اللَّه- صلّی اللَّه علیه وآله وسلّم- نقل شده که فرمود:

«. . . أَوَّلُ مَنْ یدْخُلُ الْجَنَّةَ: شَهیدٌ

مقام شهید

«أَلسَّلامُ عَلَیک یوْمَ وُلِدْتَ وَ یوْمَ تَمُوتُ وَ یوْمَ تُبْعَثُ حَیاً. »

سلام بر تو، روزی که متولد شدی، و روزی که جان می سپاری، و روزی که زنده مبعوث می شوی.

در زیارت وارث و روز عرفه، نسبت به شهیدان کربلا، تعبیرهای بلندی وجود دارد، آن جا که می فرماید:

«أَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا أَوْلِیاءَ اللَّهِ وَ أَحِبّاءَهُ، أَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا أَصْفِیاءَ اللَّهِ وَ أَوِدّاءَهُ. . . »

سلام بر شما ای اولیا و دوستان خدا، سلام بر شما ای برگزیدگان و مهرورزان به خدا.

در زیارت سومِ کامل الزیارات نیز نسبت به ایشان چنین آمده است:

«أَلسَّلامُ عَلَیکمْ أَیهَا الرَّبّانِیونَ.

در زیارت هجدهم کامل الزیارات می خوانیم:

«أَنْتُمْ خاصَّةُ اللَّهِ اخْتَصَّکمُ اللَّهُ لِأَبی عَبْدِ اللَّهِ، أَنْتُمُ الشُّهَداءُ، وَ أَنْتُمُ السُّعَداءُ سُعِدْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ فُزْتُمْ بِالدَّرَجاتِ مِنْ جَنّاتٍ لا یظْعَنُ اهْلُها وَ لا یهْرُمُونَ وَ رَضُوا بِالْمَقامِ فِی دارِ السَّلامِ مَعَ مَنْ نَصَرْتُمْ. جَزاکمُ اللَّهُ خَیراً. . . »

شما بندگان خاصّ درگاه الهی هستید که شما را برای ابی عبداللَّه- علیه السّلام- برگزید. شمایید شهیدان و شمایید سعادتمندان. نزد خدا سعادت یافتید و به درجاتی از بهشت هایی نایل شدید که اهل آن (به جایی دیگر) کوچ داده نمی شوند و پیر نمی شوند و به استقرار در دارالسّلام با کسی که شما او را یاری کردید (سیدالشّهدا- علیه السّلام-) راضی می شوند. خداوند جزای خیر به شما دهد. .

«بَوّأَکمُ اللَّهُ مُبَوَّأَ الْأَبْرارِ، أَشْهَدُ لَقَدْ کشَفَ اللَّهُ لَکمُ الْغِطاءَ وَ مَهَّدَ لَکمُ الْوِطاءَ وَ أَجْزَلَ لَکمُ الْعَطاءَ وَ کنْتُمْ عَنِ الْحَقِّ غَیرَ بِطاءٍ وَ أَنْتُمْ لَنا فُرَطاءُ وَ نَحْنُ لَکمْ خُلَطاءُ فِی دارِ الْبَقاءِ وَ السَّلامُ عَلَیکمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ. »

خداوند شما را در جایگاه نیکان جای دهد. گواهی می دهم که خداوند پرده را برای شما کنار زد و جایگاه آسوده برای شما مهیا نمود و عطای فراوان به شما بخشید و شما در دفاع از حقّ سستی نورزیدید. شما پیشتاز ما هستید و ما نیز در سرای پاینده، همدم شما خواهیم بود و سلام، رحمت و برکات خدا بر شما

سوره بقره، آیه 154:

«و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل‌الله اموت بل احیاء ولکن لا تشعرون»

«کسی را که در راه خدا کشته شد، مرده نپندارید، بلکه او زنده جاوید است، ولیکن شما این حقیقت را نخواهید یافت.»

در آیه بالا 3 تذکر بسیار مهم درباره شهدا به انسان‌های دیگر شده است:

1- در پندار و گفتار در مورد شهدا نباید لفظ (مرگ) را بکار برد.

2- حیات شهدا بعد از شهادت برای همیشه جاودان است.

3- ما توان درک زندگی شهدا را نخواهیم داشت.

در حقیقت این سوره جایگاه شهید را نشان می‌دهد، تا جایی که بشر نمی‌تواند مقام رفیع شهید را درک کند.

نکات مهم

1- حضرت على عليه السلام با داشتن دهها فضيلت اختصاصى، تنها وقتى كه در آستانه‌ى شهادت قرار گرفت فرمود: « فزت و ربّ‌ الكعبة » او اوّل كسى بود كه ايمان آورد، جاى پيامبر صلى الله عليه و آله خوابيد، برادر پيامبر شد، تنها خانه‌ى او به مسجد پيامبر درب داشت، پدر امامان و همسر زهرا عليها السلام بود. بت‌شكن بود، ضربت روز خندق او، از عبادت ثقلين افضل شد. امّا در هيچ يك از موارد مذكور نفرمود: « فُزت»

2- على عليه السلام مى‌فرمود: قسم به خدايى كه جان فرزند ابوطالب در دست اوست، تحمّل هزار ضربه شمشير در راه خدا، آسان‌تر از مرگ در رختخواب است.

3- على عليه السلام در جنگ احد ناراحت بود كه چرا به شهادت نرسيده است تا اينكه مژده شهادت در آينده را از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله دريافت نمود.

4- شهيد مطهرى در كتاب حماسه حسينى مى‌نويسد: سخاوتمند، هنرمند و عالم؛مال، هنر و علم خود را كه بخشى از وجود اوست جاودانه مى‌كند، امّا شهيد، خودش را جاودانه مى‌كند.

5- پيامبر صلى الله عليه و آله از شخصى شنيد كه در دعا مى‌گويد: « اسئلك خير ما تسئل » خدايا! بهترين چيزى كه از تو درخواست مى‌شود به من عطا كن، فرمود: اگر اين دعا مستجاب شود، در راه خدا شهيد مى‌شود

6- در روز قيامت، شهيد مقام شفاعت دارد.

7- از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: در قيامت لغزش‌هاى شهيدبه خودش نيز نشان داده نمى‌شود

8- تنها شهيد است كه آرزو مى‌كند به دنيا بيايد و دوباره شهيد شود.

قال رسول الله (ص) : للشهید سبعُ خصال من الله :

1- اولُ قطرةٍ مِن دَمه مَغفورٌ لهُ کُـــلّ ذنبٍ

2- یقع ُ رأسُهُ فی حجر زوجتـَیهِ من الحور العین، وتمسحان الغبارَ عن وجهـِهِ وتقولان: مرحباً بکَ ویقول ُ مثل ذلک لهما

3- یُکسی من کسوةِ الجنةِ

4- تبتدرهُ خزنةُ الجنــّةِ بکُــل ریح ٍ طيّبةٍ أیّـُهُم یأخذُهُ مَعهُ

5- ان یَری منزلَهُ (منزلته )

6- یقال لروحه: اسرح فی الجنة حیثُ شئتَ

7- ان ینظرَ فی وجه الله ، أنـّها لَراحة لکُلّ نبی وشهید

وسائل الشیعه ،ج 11 ، ص 10 – تهذیب ج6، ص121- وافی ، ج2، جزء 9، ص10

پیامبر اسلام (ص ) فرمودند : ازجانب خدا برای شهید هفت خصلت است :

1ـ با اولین همه ی گناهانش بخشیده می شود

2 ـ سرش در دامان دوهمسرش از حور العین قرار می گیرد ، آنان گرد و غبار ازچهره ا ش پاک می کنند و می گویند مرحبا به تو ، او هم مثل این را به آنها می گوید

3 ـ بر او لباس بهشتی پوشانده می شود

4 ـ خزانه داران بهشت عطر و بوهای خوش در اختیارش می گذارند

5 ـ مقام و جایگاهش را می بیند

6ـ به روح او گفته می شود به هر کجای بهشت می خواهی آزادانه سیر وگردش کن

7 ـ به وجه الله نظر می کند که آرامش وآساش هر پیامبر و شهید است

قاَلَ رَسُولُ اللهِ (ص):

وَ يُؤَ مَّنُ مِنَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ وَ يُحَلّيَ حُلَّهَ الْايمان:

به شهيد شش امتياز داده مي‌شود:

5- از عذاب قبر ايمن است. 6- به زيور ايمان آراسته مي‌گردد.

و حَبوتـَهُ بالسـَّعادة؛ و به او سعادت عطا فرمودی.

قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ((علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ وَاحِدٌ أَحَدٌ مُتَوَحِّدٌ بِالْوَحْدَانِیةِ مُتَفَرِّدٌ بِأَمْرِهِ خَلَقَ خَلْقاً فَفَوَّضَ إِلَیهِمْ أَمْرَ دِینِهِ فَنَحْنُ هُمْ یا ابْنَ أَبِی یعْفُورٍ نَحْنُ حُجَّةُ اللَّهِ فِی عِبَادِهِ وَ شُهَدَاؤُهُ عَلَی خَلْقِهِ وَ أُمَنَاؤُهُ عَلَی وَحْیهِ وَ خُزَّانُهُ عَلَی عِلْمِهِ وَ وَجْهُهُ الَّذِی یؤْتَی مِنْهُ وَ عَینُهُ فِی بَرِیتِهِ وَ لِسَانُهُ النَّاطِقُ وَ قَلْبُهُ الْوَاعِی وَ بَابُهُ الَّذِی یدُلُّ عَلَیهِ وَ نَحْنُ الْعَامِلُونَ بِأَمْرِهِ وَ الدَّاعُونَ إِلَی سَبِیلِهِ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا عُبِدَ اللَّهُ نَحْنُ الْأَدِلَّاءُ عَلَی اللَّهِ وَ لَوْلَانَا مَا عُبِدَ اللَّهُ. ( التوحید، صفحه 152 - بحار الأنوار، جلد 26، صفحه

و اجتـَبـیتـَه بطیبِ الولادة؛ و او را از اصل و نسب، پاکی ولادت بخشیدی.

و جَعَلتـَه سیداً من السادة و قائِداً من القادة؛

قَالَ کنْتُ عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) فَأَنْشَأَ یقُولُ ابْتِدَاءً مِنْ غَیرِ أَنْ یسْأَلَ: نَحْنُ حُجَّةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ بَابُ اللَّهِ وَ نَحْنُ لِسَانُ اللَّهِ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللَّهِ وَ نَحْنُ عَینُ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ وَ نَحْنُ وُلَاةُ أَمْرِ اللَّهِ فِی عِبَادِهِ. (بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلی الله علیهم، جلد 1، صفحه 61

و ذائدً مِنَ الذادة و اَعطیتـَهُ مَواریثَ الانبیاء؛

و او را مدافعی از مدافعان قرار داده و ارث تمام انبیاء را به ایشان عطا فرمودی.

و جعلته حُجَة ًعلی خـَلقِک مِنَ الاوصِیاء؛

عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) قَالَ: أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ وَ أَنَا خَلِیفَةُ اللَّهِ وَ أَنَا صِرَاطُ اللَّهِ وَ أَنَا بَابُ اللَّهِ وَ أَنَا خَازِنُ عِلْمِ اللَّهِ وَ أَنَا الْمُؤْتَمَنُ عَلَی سِرِّ اللَّهِ وَ أَنَا إِمَامُ الْبَرِّیةِ بَعْدَ خَیرِ الْخَلِیقَةِ مُحَمَّدٍ نَبِی الرَّحْمَةِ (ص).(لأمالی(للصدوق)، صفحه 35 - بحار الأنوار، جلد 39، صفحه 335

السلامُ علی الحُسین ِ المظلوم الشهید؛

تنها امامی که شش ماهه به دنیا آمدند

از هیچ بانویی شیر نخوردند و تغذیه ی ایشان تنها توسط پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) صورت گرفته است

تنها امامی که روز ولادتشان،پدر و مادر و جد و نزدیکانشان برای ایشان گریه کردند

تنها امامی که در زمان حیات خود پدر دو شهید شدند( علی اکبر علیه السلام و علی اصغر علیه السلام

تنها امامی که در معرکه ی جنگ به شهادت رسیدند

تنها امامی که تشنه لب با هزاران زخم تیر و نیزه و شمشیر و سنگ بر بدن به شهادت رسیدند

تنها امامی که سر مبارکش از بدن جدا شد.

تنها امامی که بدون غسل و کفن دفن شدند

تنها امامی که بعد از شهادتش،خانواده اش اسیر شدند.

تنها امامی که اربعین و زیارت اربعین دارند

تنها امامی که قبر مطهرشان بیش از هفده بار توسط ظالمان خراب شد تا اثری از آن باقی نمانَد!! اما همچنان پابرجاست

تنها امامی که خوردن خاک قبرش اشکال ندارد

تنها امامی که دعا تحت قبه ی ایشان به اجابت می رسد

تنها امامی که پدر و مادر و 9 نسلش معصوم بودند.

تنها امامی که امام زمان شبانه روز حداقل دو مرتبه بر او گریه می کند!

تنها امامی که سرعت و وسعت کشتی نجاتش از سایر امامان بیشتر است

تنها امامی که در دعای توسل ازایشان به عنوان (ایّها الشهید) یاد شده با اینکه همه ی ائمه ی ما شهید شده اند.

تنها امامی ک تولدش در ماهی است که هیچ

شهادتی درآن نیست و شهادتش در ماهی است که هیچ تولدی درآن نیست

تنها امامی که یک در بهشت به نام اوست: باب الحسین علیه السلام